PATRON PARAFII

Głównym źródłem wiedzy o św. Józefie są Ewangelie według Mateusza i Łukasza. W obydwu znajdujemy rodowód Jezusa z którego wynika, że św. Józef pochodzi z rodu Dawida z pokolenia Judy. Po zaślubinach Maryi z Józefem, zanim zamieszkali razem Maryja znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Józef chciał potajemnie oddalić Maryję ponieważ wiedział, że nie jest ojcem dziecka. We śnie jednak otrzymał nakaz, aby przyjął ją do siebie i nadał mającemu narodzić się chłopcu imię Jezus. Według prawa żydowskiego ojciec dziecka mógł nadać imię – czynność ta była uznaniem dziecka za swoje. Wcześniej to Bóg nadał imię Jezus, ale przed ludźmi uczynił to Józef i on jest uważany przez współziomków za ziemskiego ojca. Józef przyjął do swojego domu w Nazarecie Maryję.

Zanim Maryja urodziła syna Cezar August wydał rozporządzenie o spisie ludności. W tym celu każdy miał udać się do miejsca swego pochodzenia. Dla Józefa było to Betlejem, ponieważ pochodził z rodu Dawida, gdzie też udał się    wraz z Maryją. Gdy byli w Betlejem Maryja urodziła Jezusa.

Św. Józef był świadkiem pokłonu pasterzy nowonarodzonemu Dziecięciu. Po ośmiu dniach obrzezano Dziecko              a potem zaniesiono do świątyni w Jerozolimie, aby je przedstawić Panu i złożyć ofiarę wykupującą. Św. Mateusz relacjonuje jeszcze pokłon Mędrców ze Wschodu, którego świadkiem był św. Józef. Po tym wydarzeniu św. Józef otrzymał od Boga nakaz we śnie, aby natychmiast udał się do Egiptu, by uchronić życie Jezusa. Po ponownym śnie   w Egipcie, że Herod już nie żyje, Józef wraz z Jezusem i Maryją wrócili do Nazaretu. Św. Łukasz relacjonuje obecność św. Józefa, gdy dwunastoletni Jezus zagubił się w Jerozolimie. Później Ewangelie o Józefie już milczą. Najprawdopodobniej nie żył już, gdy Jezus rozpoczął publiczną działalność.

 Liturgiczne święto św. Józefa po raz pierwszy spotykamy w IV wieku w klasztorze św. Saby pod Jerozolimą,  które     w zachodnim chrześcijaństwie przyjęło się po VIII w. Papież Sykstus IV wprowadził je do Brewiarza i Mszału Rzymskiego. Papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół. W dniu 8 grudnia 1870 r. Papież Pius IX ogłosił       św. Józefa patronem Kościoła Powszechnego. W 1903 r. Papież Leon XIII wydał encyklikę o nabożeństwie do              św. Józefa QUAMQUAM PLURIES. Papież Pius X zatwierdził do publicznego odmawiania Litanię do św. Józefa.          W Kościele katolickim uroczystość św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny obchodzona jest 19 marca.

Papież Pius XII ogłosił św. Józefa patronem wszystkich pracujących, aby od Niego uczyli się pracować z pożytkiem materialnym i duchowym. Postanowił, że w dniu 1 maja obchodzone będzie wspomnienie św. Józefa Robotnika.

W ikonografii św. Józef przedstawiany jest z Jezusem i Maryją; z Jezusem, którego trzyma na ręku lub stoi obok; z lilią w ręku – symbolem czystości; z narzędziami cieśli.

Św. Józef jest Patronem Kościoła Powszechnego; rodzin; ojców; kobiet w ciąży; robotników; umierających a także wielu krajów świata.

Istnieją liczne Bractwa i Stowarzyszenia św. Józefa.  Bractwo św. Józefa istnieje w wielu Parafiach naszej Archidiecezji Przemyskiej. Warto wspomnieć też o sanktuarium św. Józefa w Kaliszu, gdzie został dokonany akt oddania w Jego opiekę polskich księży, byłych więźniów obozu koncentracyjnego w Dachau, którzy w poczuciu wdzięczności za ocalone życie, corocznie pielgrzymują do tego sanktuarium. W dniu 4 czerwca 1997 r. Sanktuarium w Kaliszu nawiedził Papież Jan Paweł II. Miesiąc marzec poświęcony jest św. Józefowi, a dniem tygodnia, w którym się Go wspomina jest środa.

Nasza Parafia jest pod wezwaniem św. Józefa Robotnika. Odpust parafialny obchodzimy 1 maja, połączony                z pierwszą rocznicą Komunii Świętej. W każdy poniedziałek o godz. 18:00 odmawiana jest litania do św. Józefa       oraz Msza Święta wotywna o św. Józefie, o ile pozwalają na to przepisy liturgiczne.

Imię Józef tłumaczone z hebrajskiego /Josef/ oznacza: Bóg przyda, pomnoży, powiększy.